MARO BARGILLI
Νοέμβριος, 2018
Ο νέος μου εικαστικός λόγος είναι ελεύθερα σχεδιαστικός αλλά δομημένος.Από το σχέδιο σε χαρτί αναπτύσσω ένα σχέδιο τρισδιάστατο των διαφορετικών προφίλ. Αισθάνομαι με καινούργιο τρόπο το παλιό μέσα από την παρούσα ματιά,μεταπλάθω τις κλασικές γραμμές στη σύγχρονη πραγματικότητα.Χρησιμοποιώ τα υλικά μου προσδίδοντας στηνέκφραση ένα αποτέλεσμα κινούμενης γεωμετρίας. Επιχειρώ να εντάξω σ αυτές τις συνθέσεις όλα τα σχήματα της σκέψης και της ζωής μου που καθορίζουν την ταυτότητά μου, επιλέγοντας αυτό τον απλό αλλά και ταυτόχρονα σύνθετο τρόπο με στόχο να διατηρώ το μέτρο και την ισορροπία.Χρησιμοποιώ «διαφωνίες», αντιθέσεις στη γλυπτική μου. Το άλογο και το έλλογο. Δεν υπάρχει αρμονία, μέτρο, χωρίς αντιφάσεις.
Το πολυσύνθετο των χώρων της ζωής μας έχει σχήματα, χρώματα, ήχους, μεταβάλλεται συνεχώς από το πέρασμα του φωτός και της σκιάς, την κίνηση και τη δράση μας.Η γλυπτική είναι η κατ’ εξοχήν τέχνη της σκιάς και του φωτός. Ο αιθέρας, ο χώρος που μας περιβάλλει είναι κι αυτός ύλη και μπορεί να καταλαμβάνει συγκεκριμένα σχήματα.Η πραγματικότητα είναι σύνθετη και πολλαπλή.Εξετάζοντας την ουσία των πραγμάτων και όχι την εικόνα τους ανακαλύπτω νέους τρόπους. Δεν θέλω να επινοώ αλλά να αναζητώ. Ακινητοποιώ μια στιγμή των τεκταινομένων. Παγώνω, αποσπώ αυτό που επιλέγω και που συνθετικά με ενδιαφέρει για να δημιουργήσω το θέμα μου. Επιδιώκω μέσα από μια αγωνιώδη έρευνα να ανακαλύπτω κάθε φορά την προσωπική μου εικαστική και φιλοσοφική αλήθεια. Μέσα από τα σχήματα που δίνω στο υλικό μου, ταυτόχρονα σχηματοποιούμαι κι εγώ από αυτό.
Νομίζω ότι καμιά γεωμετρία, προοπτική ή οποιαδήποτε άλλη γνώση, όσο κι αν προσφέρει ένα επιπλέον εργαλείο, ένα νέο μέσο στον καλλιτέχνη, δεν μπορεί να αιτιολογήσει την τελική χειρονομίατου που θα κλειδώσει ένα έργο παρά μόνο ακριβώς αυτή η προσωπική του αλήθεια.Η τελική επιλογή τον καθορίζει. Για να έχεις καινούργιες αισθήσεις,σημαίνεινα αισθάνεσαι με καινούργιο τρόπο.
Ένα γλυπτό αναπτύσσεται σε όλα του τα προφίλ, προς διαφορετικές κατευθύνσεις, είτε με έκταση μελών, ή φόρμες σχημάτων, ενδυμάτων, μαλλιών, δεν βλέπεις ποτέ ταυτόχρονα όλα αυτά τα στοιχεία μαζί, έχεις πάντα μια θεατή και μια αθέατη πλευρά. Αποσπώντας – αφαιρώντας – εντείνοντας συγκεκριμένα μέρη εξελίσσω μια γλυπτική σύνθεση, «δραματοποιώ» ένα έργο προσδίδοντας του στοιχεία αρχαίου θεάτρου.Η αίσθηση του χώρου για ένα γλυπτό καθορίζεται από τα στοιχεία που συνυπάρχουν με αυτό, που διαπλέκονται με αυτό και καθορίζουν την κλίμακά του. Συχνά η γλυπτική δίνει την εντύπωση μέσα από την μνημειακότητά της ότι είναι ένα μαρμαρωμένο θεατρικό συμβάν.
Είχα την ευκαιρία να αναπτύξω σε μνημειακό μέγεθος αυτές τις απόψεις στο γλυπτό που πραγματοποίησα στο Πάρκο του Προεδρικού στη Λευκωσία. Σ’ αυτό αποτυπώθηκε η διαδικασία των τρόπων και τόπων της προσωπικής μου αναζήτησης και αγωνίας με αποκορύφωμα τα θεατρικά στοιχεία που ανέλυσα πιο πάνω.
Όλοι αυτοί οι τρόποι δεν παρέχουν τη λύση, αλλά μια μέθοδο προσέγγισης του στόχου μου μέσα στα όρια της ελευθερίας όπου πρέπει να εξελιχθεί αυτή η έρευνα γιατί ξέρεις ότι το πρόβλημα που θέτεις μπορεί να μην έχει λύση.Με απασχολεί η προσαρμογή στις νέες πραγματικότητες παραμένοντας προσηλωμένη στον κοινό τόπο όπου η τέχνη συναντά τον άνθρωπο.
November, 2018
My new visual language is free in terms of drawing but structured. From drawing on paper, I develop a three-dimensional drawing of the various facades. I feel the old in a novel manner through the current perspective, I transform the classic lines in the contemporary reality. I use my materials for reaching an outcome of moving geometry. I attempt to include in these compositions the shapes of my thinking and my life that determine my identity; in choosing this simple yet composite manner my aim is to preserve measure and balance. I use “dissonances”, contrasts in my sculpture. The unreasonable and the reasonable. There is no harmony, measure, without contradiction.
The complexity of the spaces of our life has shapes, colours, sounds, it is changing continuously, from the passage of light and shadow, the movement and our action. Sculpture is predominantly an art of shadow and light. The air, the space that surrounds us is also material and can occupy specific shapes. What is real is complex and multiple. In examining the essence of things and not their image, I am discovering from new. I do not wish to invent but to explore. I immobilise a moment of the anticipated. I freeze, distract what I am selecting, and which interests me in terms of composition. Through an agonizing research, I explore each time my personal visual and philosophical truth. In giving shapes to my material, I am also formed.
I think that no geometry, perspective or any other knowledge, as much as it could offer an extra tool and a new medium to the artist, is able to justify the last gesture that will define a work. The final decision determines the artist. To have new senses, is to feel in new ways.
A sculpture is unfolded in all its viewpoints, toward different directions, either with expansion of parts or forms of shapes, clothing, hair; you never see simultaneously all these elements together, you always have a visible and an invisible side. Extracting – reducing – stressing specific parts I develop a sculptural composition by infusing to it elements of ancient Greek theatre. The sense of space is determined for a sculpture by the elements that coexist with it, which are interweaving with it and define its scale. Sculpture often gives the impression through its monumentality that it is a frozen theatrical event.
I had the opportunity to develop this approach in a monumental scale in the sculpture that I realized at the Park of the Presidential Palace in Nicosia. On it were imprinted the process and places of my personal exploration and agony, which climaxed with the above-mentioned theatrical elements.
All these ways do not provide with the solution, but with a method for approaching my aim within the limits of freedom in which this research must be developed as the questions posed might not find answers. I am concerned with the adaptation to new realities and I remain focused on the common place where art meets humanity.
Προσδιορίζοντας ...
Δουλεύω αργά. Συχνά χάνω το δρόμο μου σε μακρές αναμονές. Ξαναβρίσκω μέσα σε ένα ξάφνιασμα τον εαυτό μου. Προσπαθώ να επικεντρώνομαι στα «εσωτερικά» μου τοπία και δομώ ένα δικό μου κόσμο, ποιητικό, αναζητώντας νέους τρόπους έκφρασης. Μού αρέσει να βάζω προβλήματα προς επίλυση, να ερευνώ.
Δουλεύοντας, ανακαλύπτω επιδεξιότητες που δεν φανταζόμουν, όπως όταν «ξαφνικά» όλα όσα οραματιζόμουν βγαίνουν μέσα από τα χέρια μου. Και μέσα από τη μαγεία αυτής της περιπέτειας επιχειρώ να μεταπλάθω όσα με συγκινούν, σε γλυπτική.
Με ενδιαφέρουν τα ανάγλυφα του τοπίου ή αυτά του ανθρώπινου σώματος, ενός λουλουδιού. Σχήματα και φόρμες της φύσης ανιχνεύονται σε μια φιγούρα ή και το αντίθετο. Οι εναλλαγές του φωτός και της σκιάς, μια χειρονομία, οι εσωτερικοί χώροι, όλα αυτά με εμπνέουν και προσδίδουν νοητικό και αισθητικό ενδιαφέρον στη δουλειά μου.
Στην ανθρώπινη φιγούρα με απασχολεί όχι ειδικά το πλάσιμο, αλλά η δομή της, η σύνθεση και η κίνησή της και η σημασία που παίρνει σε ένα χώρο –περιβάλλον άλλοτε αόριστο, άλλοτε του παρελθόντος ή του παρόντος. Οι φόρμες και τα σχήματα που πλαισιώνουν τις φιγούρες μου υποδηλώνουν σκιές, εσωτερικούς χώρους ή ένα «σκηνικό» της φύσης. Οι χώροι και οι μεταμορφώσεις τους με συνοδεύουν μόνιμα στην πορεία μου.
Σχεδιάζοντας, αποτυπώνω όλα όσα με απασχολούν στην ατέρμονη δημιουργική μου περιπέτεια τηρώντας την αισθητική μου θέση και φιλοσοφία. Το σχέδιο με βοηθά να ξετυλίγω το νήμα της σκέψης και της φαντασίας μου, των στοχασμών μου. Μέσω του σχεδίου «ανοίγομαι» σε νέες ιδέες και αποκτώ δεξιότητες. Στο χαρτί μπορείς να απλώσεις έναν κόσμο που ούτε φανταζόσουν πως κατείχες και μέσα από αυτόν καθορίζεσαι και θεμελιώνεις την προσωπική σου πορεία. Άλλοτε σχέδια μου ενυπάρχουν σε γλυπτά που θα ακολουθήσουν, ή συμβαίνει, γλυπτά μου να αναδύονται μέσα από μεταγενέστερα σχέδια, είναι μια αλληλένδετη διαδικασία.
Το πιο σημαντικό, να μπορείς να συνδυάσεις έμπνευση, συγκίνηση, αφοσίωση στην ολοκλήρωση κάποιου έργου, όπου κάτι απειροελάχιστο μπορεί να παίξει τον πιο σημαντικό ρόλο. Είναι το ίδιο σημαντικό για μένα να ανακαλύπτω το «σφάλμα» σε ένα γλυπτό μου όπως κι όταν εφευρίσκω κάτι «αξιόλογο». Προσπαθώ να μην απομακρύνομαι από τον δρόμο της ομορφιάς και σ’ αυτόν επενδύω τις προσωπικές μου αναζητήσεις. ΄Απειρες λύσεις, άπειρα προφίλ, σε καθορίζει αυτό που θα επιλέξεις….
Η Τέχνη είναι συνυφασμένη με το ήθος, νοητική και αισθητική ευφυία υψηλής στάθμης. Είναι η Ποιητική της ζωής. Ένας καλλιτέχνης πρέπει να μπορεί να μεταπλάθει τη σκέψη και την ομορφιά σε τέχνη, να είναι ικανός να τα «ακουμπά» στη δουλειά του. Κανείς δεν μπορεί να δει αυτά που βλέπει ο ίδιος. Για να ανακαλύψει το πρωτότυπο δικό του, πρέπει να συναντήσει και να ανατρέψει όσα προηγήθηκαν.
Σε ένα έργο πρέπει να εφαρμόζεται η τεχνογνωσία αιώνων και ταυτόχρονα να επιχειρείται κάτι νέο. Αυτό που θα καταθέσει με το έργο του ένας καλλιτέχνης δεν απέχει από τον καρπό μιας επιστημονικής έρευνας.
Σήμερα έχει υιοθετηθεί ως τέχνη –δυστυχώς και σε θεσμικό επίπεδο – το φτηνό, το εύκολο, το αναλώσιμο. Σίγουρα δεν είναι το πολιτισμικό αγαθό από το οποίο μια πολιτεία θα έδρεπε ΚΑΛΛΟΣ….
An outlining ...
I work at a slow rhythm. Often I am lost in long pauses. Then, I regain my way.
I try to focus on my “inner” self. I construct a world of my own, a poetic world, searching out new artistic expressions. My challenge is to have issues to face, questions to answer during the perpetual pursue of creation. I discover abilities I never thought I had, like when everything I dreamt to achieve comes out in my hands. Through this fascinating adventure I attempt to transform everything that moves me into sculpture.
Landscape reliefs, human body reliefs, the schemes and forms of a flower. Strangely enough, these correspond to all the above irrespectively. The succession of light and shadow, a gesture, interior spaces, all this inspires me and drives me in my work.
When it comes to human figure it is not the moulding I am interested in, but the structure, the movement, the composition and the weight it acquires in space and time. Often, shapes and schemes come round with my figures. They take the place of shadows, gestures or parts of vague spaces.
When drawing I imprint all that is preoccupying my mind towards the endless adventure of art. It reveals my aesthetics and philosophy. It unfolds the thread of my thoughts, my imagination and my contemplations. It drives me to new ideas and improves my skills. On paper I unfold a whole world that I never imagined I possessed! Through the means of drawing I can trace my personal way. Sometimes I meet drawings of mine in future works, or today’s sculptures meet in future drawings! It is a reciprocal process.
One has to combine inspiration, sensitivity and devotion in order to accomplish
a work that will be persuasive, authentic. It is as important to me to discover the virtues, the good points as well as the weak ones in my work. Mainly I attempt to impose minimal elements of great importance. Beauty - not beautifying - remains my firm belief.
Art is interwoven with ethos, intellectual and artistic ability of high order. Art is the poetic of life. An artist must possess the means to remould and imprint all this into art. To discover an authentic thesis one must meet and refute all that preceded. In a work of art one must apply the know-how of centuries and at the same time undertake innovations. The artistic production is not far from a scientific discovery.
Today, art is considered –unfortunately even by state institutions- as a cheap, easy to consume thing. By all means, this is not the products of art that a society should expect to gain!